D
Þó Kakali gjörðist konungsþjón
A
A7
D
kominn róstunum úr
D
og bauð á kóngsvald feðra frón
A
A7
D
fór hann á grenjandi túr.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Hann sat og drakk um dag og nútt
A
A7
D
dapur við horna klið,
D
um jarlsnafn hafði seggur sótt,
A
A7
D
síðan þoldi’ hann ei við.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Því keppinaut sinn hræddist hann,
A
A7
D
að hann mundi bitanum ná,
D
og svo var auk þess samviskan
A
A7
D
sífellt að bíta og slá.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Eitt kveld, er drakk hann feikna fár,
A
A7
D
fimm sinnum á við tvo,
D
þá vitraðist honum vínsins ár,
A
A7
D
við hann talandi svo:
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
“Það hryggir mig, minn hrausti þjón,
A
A7
D
að heyra þitt leiða brall,
D
að þú skulir vilja fleka Frón
A
A7
D
og frjáls gjörast konungs jarl.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Til launa fyrir fullin mörg
A
A7
D
firri’ eg þig hefndargjöf,
D
svo laus við smán og landráð örð
A
A7
D
leggjast megir í gröf.”
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Þá hinstu kneyfði Kakali skál,
A
A7
D
kingdi og örendur datt.
D
Að hann væri’ í rauninni heiðarleg sál
A
A7
D
hafa menn fyrir satt.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
Hans minning lifði, leyst frá vömm,
A
A7
D
lifir hún enn í dag.
D
En það, sem firrti’ hann þjóðar skömm
A
A7
D
það var – brennivínslag.
G
D
A
A7
D
Svík þú aldrei ættland þitt í tryggðum.
G
D
Drekk þú heldur,
A
A7
D
Drekk þú þig heldur í hel.
D
A
G
A7
