E
B
Hún er silki og stál.
E
B
Hún er stórsjór og bál.
E
C~m
Hún er happ mitt í hendi.
F~m
B
Hún er hjarta míns mál.
E
B
Þegar heimur og drótt
E
B
höfðu loks um sig hljótt,
C~m
F~m
í fannfergi hugans
A
E
ég fann hana í nótt.
E
B
Það var dimmt, það var dögg
E
B
og í dreyranum lögg.
E
C~m
En ég fann hvernig hjartað
F~m
B
sló högg eftir högg.
E
B
Þar sem áður var tóm
E
B
eru nú aðeins blóm.
C~m
F~m
Í kuldanum ástin
A
E
hún kvað upp sinn dóm.
B
E
Það er ólýsanlegt,
B
já og alls engu líkt,
A
E
– þá sjaldan menn komast
F~m
B
í tæri við slíkt –
B
E
hversu öflug hún er,
B
E
hversu hreint ótrúleg.
C~m
F~m
Hvað hún örvar og sefar
A
E
í senn. Trúðu mér.
E
B
Það var hvasst, úfinn sær.
E
B
Það var nýfallinn snær.
E
C~m
Þó var innra með mér
F~m
B
aðeins andvari vær.
E
B
Já, ég vissi sem var.
E
B
Og ég skynjaði þar
C~m
F~m
í mjöllinni hitann
A
E
sem með sér hún bar.
C~m
Dag eftir dag eftir dag
Amaj7
Bm
eru óteljandi sálir sárar víst.
C~m
B
A
Dag eftir dag eftir dag
E
F~m
hverfur sól. En síðan styttir upp,
A
E
styttir upp á ný.
E
B
Ný er dagur á ný.
E
B
En í kvöld aftur sný
E
C~m
ég til fundar við þig
F~m
B
þar í rökkrinu, því
E
B
þegar dagur og nótt
E
B
höfðu loks um sig hljótt
C~m
F~m
í fannfergi hugans
A
E
ég fann hana í nótt.
C~m
F~m
Í fannfergi hugans
A
E
ég fann þig í nótt.
B
A
C~m
Amaj7
Bm
E
F~m
