Am7
D
G
Bm7
A~dim7
Am7
D
G
D
G7
Nú vil ég greina í litlu ljóði
frá landi herlegu Spáníá.
Þar kostar álík a kláravínið
og kranablávatnið okkur hjá.
Og senjórítur nar suður á Spáni,
þær syngja um ástir með ljúfum hreim.
Pálmanna strönd þegar merlar máni,
en mikið er varasamt að treysta þeim.
Í Barcelóna var lagleg hnyðra
með limi netta og svarta brá.
Hún uppvartaði á einum barnum,
og átján sumra var hringaná.
Hún brosti þegar ég bað um whiský,
því brosi er virtist svo laust við tál,
og var svo kankvís og hýr og hnellin
að hjartakornið mitt fór í bál.
Og senjórítur nar suður á Spáni,
þær syngja um ástir með ljúfum hreim.
Pálmanna strönd þegar merlar máni,
en mikið er varasamt að treysta þeim.
Ég rann í skyndi til ræðimannsins,
og rjúka vildi í að gifta mig.
En dusilmennið það mælti drýldið:
“Ég myndi láta hana eiga sig.”
Á dansstað hugðist ég drekkja raunum
og dreif mig þangað, en rakst þar á
þá litlu svarteygu sem ég unni,
víð slána ljótan hún var að kjá.
Já senjórítur nar suður á Spáni,
þær syngja um ástir með ljúfum hreim.
Pálmanna strönd þegar merlar máni,
en mikið er varasamt að treysta þeim.
Svo hlessa bæði og hryggur varð ég
að hálfa flösku í einu drakk.
Þá greip mig bræði, ég gekk að kauða
og gaf á kjaft svo að vörin sprakk.
En róninn dró þá upp rýting stóran
og rak á kaf í minn hægri arm,
svo blóðið sprautaðist yfir okkur
en einkum kvinnunnar falskan barm
Æ, senjórítur nar suður á Spáni,
þær syngja um ástir með ljúfum hreim.
Pálmanna strönd þegar merlar máni,
en mikið er varasamt að treysta þeim.
Í mánuð lá ég í mínum sárum
og miklum kvölum, ó þvílíkt stand.
Með skuldir stórar, og skútan farin
en skjátan komin í hjónaband.
Því segi ég piltur, ef suður ferðu
og sælu býður þér pía slík,
þá gættu að þér það gefst oft betur
að giftast stelpu úr Reykjavík.
Því senjórítur nar suður á Spáni,
þær syngja um ástir með ljúfum hreim.
Pálmanna strönd þegar merlar máni,
en mikið er varasamt að treysta þeim.