Ástardúett (úr Deleríum búbónis)

Heiðursstúlka heitir Gunna,

henni mun ég sífellt unna,

hana leiði ég til brúðarbekks,

býð henni upp á kex,

ást hennar af því vex.

Svo ætlum við að eignast saman anga Gunnur

þrjár og fjórar, fimm og        sex.

Heiðurspiltur heitir Leifur,

ofurlitla ögn innskeifur,

af því hann hefur augu blá,

sem eru svo góð að sjá

skal hann mig fegna fá.

Og eignast með mér litla Leifa,

í það minnsta einn og tvo og þrjá.

Og er húmsins hljóða ró

hnígur á mitt píanó,

kemur hún með kaffi og in –        ni –     skó.

Og hann segir: Unga dís,

ertu send frá Paradís?

Svo hefjum við kossa í hundraðavís.

Þegar ævi sígur sól

setjumst við í ruggustól,

í hendur höldumst við þá

og horfum montin á,

meðan barnabörnin okkar hlæja hátt

og hoppa til og frá.

Þegar ævi sígur sól

setjumst við í ruggustól,

í hendur höldumst við þá

og horfum montin á,

meðan barnabörnin okkar hlæja hátt

og hoppa til og frá.