Fyrr var oft í koti kátt ( Í Skólavörðuholtið hátt )

Fyrr var oft í koti kátt

krakkar léku saman.

Þar var löngum hlegið hátt,

hent að mörgu gaman.

Úti’ um stéttar urðu þar

einatt skrýtnar sög ur

þegar saman safnast var

sumarkvöldin fögur.

Eins við brugðum okkur þá

oft á milli bæja

til að kankast eitthvað á

eða til að hlæja.

Margt eitt kvöld og margan dag

máttum við í næ ði

æfa saman eitthvert lag

eða syngja kvæði.

Bænum mínum heima hjá,

Hlíðar brekkum undir,

er svo margt að minnast á

margar glaðar stundir.

Því vill hvarfla hugurinn,

heillavinir góðir,

heim í gamla hópinn minn,

heim á fornar slóðir.

cord-image