Minningar

Á vorin þegar kvöldið drepur ofurhljótt

á austur gluggann minn.

Er eins og það sé kvöldið,

er við mættumst niðr’á torgi í fyrsta sinn.

Og stundum er ég horfi þar á fólkið fara hjá,

mér finnst það sömu andlitin og þá.

En ég veit að þetta er annað vor

og mynd þín aðeins minning,

minningar mér síðar hverfur frá.

Á sumrin þegar kvöldið hjúpar laufguð tré

við litla gluggann minn.

Er líkt og það sé kvöldið,

er við áttum sama tvö í fyrsta sinn.

Og stundum er ég sit hér inni

og hlusta húmið á,

mér heyrist þú svo létt á dyrnar slá.

En ég veit að þetta annað húm

og mynd þín aðeins minning,

minningar mér síðar hverfur frá.

Á haustin þegar kvöldið sveipar regni

og bláu rökkri um gluggann minn.

Er rétt eins og það sé kvöldið,

er þú lést mig bíða eina í fyrsta sinn.

Og stundum er ég mæni út á húsin hljóð og grá,

ég held ég þurfi að bíða eins lengi og þá.

En ég veit að þetta annað haust

og mynd þín aðeins minning,

minning er mér síðar hverfur frá.

Á vetrum þegar kvöldið leggur snjóföl yfir

austur gluggann minn.

Er eins og það sé kvöldið,

er við mættumst þú og ég í hinsta sinn.

Og stundum er ég brosi um nótt í vöku vini hjá,

mér virðist ég andlit þitt í svipan sjá.

En ég veit að þetta er önnur nótt

og mynd þín aðeins minning,

minningar mér síðar hverfur frá.

En ég veit að þetta er önnur nótt

og mynd þín aðeins minning,

minningar mér síðar hverfur frá.