Á ekki eitt einasta orð

Hér kom einhver Kliff og keypti sér arðbæra jörð.

Fjallgarða, freyðandi fossa, skriður og skörð.

Svo keypt‘ þessi kliff einhvern ferlega fallegan fjörð

allt til að ættleiða lífríki á himni og jörð.

Hann kom þessi Kliff og keypti hér hæðir og holt.

Beljuna, bóndann og búið og mörlandans stolt.

Nú á þessi garpur allt sem með freslinu fékk.

Þjóðin sem forðum sjálfstæð til Þingvalla gekk.

Ég á satt að segja ekkert einasta einasta orð

Ekki eitt einasta, einasta, einasta, andskotans orð.

Ég á satt að segja ekkert einasta einasta orð

Ekki eitt einasta, einasta, einasta, andskotans orð.

En við eigum sjálf okkar áræðnu auðlinda Kliffa.

Í milljarðavímunni hver og einn vill þar sem mest.

Í holræsum hugans, ljósfælnir falsa og fiffa.

Í kolsvörtu myrkri hinn siðblindi sér manna best.

Ég á satt að segja ekkert einasta einasta orð

Ekki eitt einasta, einasta, einasta, andskotans orð.

Ég á satt að segja ekkert einasta einasta orð

Ekki eitt einasta, einasta, einasta, andskotans orð.

Hvar er nú trúin, hvert er hún flúin

er eilífðarsmáblómið fölnað og ærunni rúin.

Hvar er nú trúin, hvert er hún flúin

er eilífðarsmáblómið fölnað og ærunni rúin.