Þegiðu lóa

Of á vorin skrafa ég við skuggann minn

fæ mér lítinn bjór, þó hann væri stór

heyri ég þá hávaða við gluggann minn

fjaðraþyt og söng, nei tegundin er röng

Lóan er komin og það lifnar allt en ræðan hennar er svo löng

hún er frek og hún er leiðinlegog ævinlega ógeðslega ströng

Hún segist ætla að kveða burtu leiðindin

sem eru bara hálf, á við þau sem hún er sjálf

svo er hún í burtu allan veturinn

á sólarströndunum, í heitu löndunum

ekki er hún að borga skatta eða gefa öndunum

en þykist hafa heimild til að angra mig og elta á röndunum

Dirrindí, dirrindí, þú sem liggur leti í

og síðan drekkur á þig keppafitu og frá þér allt vit

Lúser og drullusokkur, auðnulaus landeyða

dirrindí, dirrindí, dirrindí

Glottandi hún segir mér til syndanna

ég vinni ekki hót, djöfull er hún ljót

Mikið væri gaman ef ég finnd‘ana

og mikið væri gott, að sting‘enn‘oní pott

hvítvínsdreitil yfir, lokið á svo þagni hennar spott

og þurrkist fyrir fullt og allt af henni þetta skítalóuglott

Dirrindí, dirrindí, veistu hvar þú getur troðið því?

Þangað sem að sólin aldrei skín ástkæra heiðlóan mín

Svo ég geti slappað af og heyr‘aldrei aftur neitt

dirrindí, dirrindí, dirrindí

Dirri-fokkíng-dí, dirri-fokkíng-dí – hvenær fæ ég dirri-fokkíng-frí?

Dirrindí, dirrindí, veistu hvar þú getur troðið því?

Þangað sem að sólin aldrei skín ástkæra heiðlóan mín

Svo ég geti slappað af og heyr‘aldrei aftur neitt

dirrindí, dirrindí, dirrindí

dirrindí, dirrindí, dirrindí