Nú árið er liðið

Nú árið er liðið í aldanna skaut

og aldr   ei það kemur til ba   ka.

Nú g   eng   in er sérhver þess    gl   eði   og þraut,

Það gjörvallt er runnið á eilífðar   braut.

En minning þess víst skal    þó   vaka.

En hvers er að minnast og hvað er það þá,

sem hel   st skal í minningu geyma   ?

Nú a   llt    er á fljúgandi ferð liðið    hjá   ,

það flestallt er horfið í gley  mskunnar sjá.

En miskunnsemd guðs má ei gley   ma  .

Hún birtist að vori sem vermandi sól,

sem vöx   tur í sumarsins blíðum   ,

í næð   ing   i haustsins sem    sk   jöl  dur og skjól,

sem skínandi himinn og gleði  rík jól

í vetrarins helkuldahríðu   m.

Hún birtist og reynist sem blessunarlind

á blíðu   nnar sólfagra        degi,

hún    bir   tist sem lækning við    bö   li   og synd,

hún birtist þó skærast sem   frelsarans mynd

er lýsir oss lífsins    á   vegi.

Nú guði sé lof fyrir gleðilegt ár

og góða   r og frjósamar tíð   ir.

Og g   uði    sé lof því að    græ   dd   urðu sár

og guði sé lof því að dögg ur  ðu tár,

Allt breytist í blessun um    s  íðir.

Ó, gef þú oss, drottinn, enn gleðilegt ár

og góð   ar og blessaðar    tíð   ir,

gef    him   neska dögg    geg   num    ha  rmanna tár

gef himneskan frið fyrir lau  snarans sár

og eilífan unað    um    s  íðir.