Hótel Jörð

Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.

Við erum gest   ir og hótel okkar er jörðin.

Einir fara og aðrir koma í dag,

því alltaf bæt   ast nýjir hópar í skörðin.

Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta þrá,

en þó eru margir, sem ferðalaginu kvíða.

Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,

en aðrir setjast við hótelgluggann og bíð   a.

En það er margt um manninn á svona stað

og meðal gest   anna er sífelldur þys og læti.

Allt lendir í stöðugri keppni um að koma sér að

og krækja sér í nógu þægilegt sæti.

En þó eru sumir, sem láta sér lynda það

að lifa úti í horni, óáreittir og spakir,

því það er svo misjafnt, sem mennirnir leita að,

og misjafn tilgangurinn, sem fyrir þeim vak   ir.

En mörgum finnst hún dýr þessi hóteldvöl,

þó deilt sé um,    hvort hótelið sjálft muni græða

En við, sem ferðumst, eigum ei annars völ.

Það er ekki um fleiri gististaði að ræða.

Að vísu eru flestir velkomnir þangað inn,

og viðbúnaður, er gestirnir koma í bæ  inn.

og margir í allsnægtum una þar fyrst um sinn,

En áhyggjan vex, er menn nálgast burtferðardag   inn.

Þá streymir sú hugsun um oss sem ískaldur foss,

að allt verði loks upp í dvölina tekið frá oss,

er dauðinn, sá mikli rukkari, réttir oss

reikninginn yfir það, sem var skrifað hjá oss.

Þá verður oss ljóst, að framar ei frestur gefst

né færi á að ráðstafa nokkru bet  ur.

Því alls, sem lífið lánaði, dauðinn krefst

í líku hlutfalli og Metúsalem og Pét   ur.