Hæ, sjómenn íslenskir erum við
og björg að landi berum við
og það sem gera skal gerum við
Og síld úr djúpunum seiðum við
og feikn af henni veiðum við
og allri hýrunni eyðum við
í fagrar „flikkur“ og vín.
við aftur leggjum landi að
í brjóstum okkar allt af stað.
Og þó að þrá þessi hamin sé
og tuktuð til og tamin sé
og þó með lurki hún lamin sé
hún alltaf leitar samt út.
Og öllum Siggum við unnum þá
og Guggum já og Gunnum já
sem standa töfrandi tunnum hjá
og salta síld upp á kraft.
Og þó þær þykist ei sjá okkur
og vilji‘ekki‘yrða á okkur.
Þá glöggt þær langar að ná okkur
að syngja, dansa og drekka nóg;
að ganga eitthvað út með sjó.
Og blóðið um okkur ört fer þá.
Og nóttin blíð og björt er þá.
Til gamans ýmislegt gjört er þá
sem engan varðar neitt um.
sem engan varðar neitt um.
sem engan varðar neitt um.
D7
Am7
D13
G
Dm
A7
Em
Bm7
E7
C
G#dim7
D#9
D9