Ævintýri á gönguför

Úr fimmtíu “centa” glasinu eg fengið gat ei nóg,

svo fleygði’ eg því á brautina og þagði

en tók up aðra pyttlu og tappa’ úr henni dró

og tæmdi hana líka’ á augabragði.

Mér sortnaði fyrir augum og sýndist komin nótt,

í sál og líkama virtist þrotinn kraftur.

Eg steyptist beint á hausinn, en stóð upp aftur fljótt

og steyptist síðan beint á hausinn aftur.

Svo lá eg eins og skata, uns líða tók á dag,

leit út sem mig enginn vildi finna.

Eg hélt eg væri dauður og hefði fengið slag

og hefði kannske átt að drekka minn   a.

Þó komst eg samt á fætur og kominn er nú hér,

en kölski gamli missti vænsta sauðinn.

Og loksins hefur sannast á Lasarusi’ og mér,

að lífið það er sterkara en dauð   inn.