F
C7
Sögu vil ég segja stutta
F
sem að ég hef nýskeð frétt.
C7
Reyndar þekkið þið hann Gutta,
F
C7
F
það er alveg rétt.
C
Óþekkur er ætíð anginn sá,
F
Mömmu sinni unir aldrei hjá
C7
Allan daginn út um bæinn
F
eilíf heyrast köll í þeim:
C7
Gutti, Gutti, Gutti, Gutti,
F
C
F
Gutti komdu heim.
F
C7
Andlitið er á þeim stutta
F
oft sem rennblautt moldarflag,
C7
mædd er orðin mamma’ hans Gutta,
F
C7
F
mælir oft á dag:
C
“Hvað varst þú að gera Gutti minn?
F
Réttast væri’ að flengja ræfilinn.
C7
Þú skalt ekki þræta Gutti,
F
það er ekki nokkur vörn.
C7
Almáttugur en sú mæða’
F
C
F
að eiga svona börn.”
F
C7
Gutti aldrei gegnir þessu
F
grettir sig og bara hlær.
C7
Orðinn nærri’ að einni klessu
F
C7
F
undir bíl í gær.
C
Onaf háum vegg í dag hann datt
F
Eins og pönnukaka, er það satt?
C7
Nú er Gutta nefið snúið
F
nú má hafa það á tröll.
C7
Nú er kvæðið næstum búið.
F
C
F
Nú er sagan öll.
C7
C
F
