Suður um höfin

Aj, aj, aj, aj, – aj, aj, aj, aj.

Aj, aj, aj, aj, – aj, aj, aj, aj.

Suður um höfin að     sólgylltri strönd

sigli ég fleyi mínu til að kanna        ókunn lönd.

Og meðan ég lifi ei bresta þau bönd

sem bundið mig haf  a    við     suðræna strönd.

Hún kom sem engill – af     himni til mín,

heillandi eins og þegar sólin björt í heiði skín.

Og yndisleg voru þau ævintýr mín

og yndisleg vor  u    hin     freyðandi vín.

Þegar dagur var kominn að kveldi

þá var kátt yfir börnum lands,

þá var veisla hjá innfæddra eldi

og allir stigu villtan dans.

Suður um höfin að     sólgylltri strönd

svífur minn hugur þegar kólna fer um heimalönd.

og meðan ég lifi, ei bresta þau bönd

sem bundið mig haf  a    við     suðræna strönd.

Aj, aj, aj, aj, – aj, aj, aj, aj.

Aj, aj, aj, aj, – aj, aj, aj, aj ó ó ó ó.