D
G
A
D
B7
Em
A
D
D
Ég var að brjóta um það heilann
A
D
hvernig bæri’ að skilgreina ást.
A
D
og enn fleiri byrjað að slást.
B7
Ástin kvelur margar konur
Em
og hún kostar lífið menn
A
en við þörfnumst hennar
D
öðru hverju enn
G
þannig að af þessu ætti að sjást
D
A
D
að það er erfitt að skilgreina ást.
D
F#m
G
Ást, ást, ást,
A
D
Ást, ást, ást,
B7
Em
Ást, ást, ást,
A
D
Ástin er eins og hitasótt.
D
Í suðurlöndum senjórar
A
D
af sjóðandi heitri ást.
A
D
og fá hitaslag af tómri ást.
B7
En á Lækjartorgi’ á stefnumóti
Em
lýða menn og þjást
A
í lemjandi norðanhríð
D
að frjósa’ í hel af ást.
G
þannig að af þessu ætti að sjást
D
A
D
að það er erfitt að skilgreina ást.
D
F#m
G
Ást, ást, ást,
A
D
Ást, ást, ást,
B7
Em
Ást, ást, ást,
A
D
örvar blóðrás og matarlyst.
D
G
A
D
B7
Em
A
D
D
Og skrjóður margur rúntinn
A
D
og skrönglast hann af tómri ást.
A
D
uns meyjarnar upp í þá fást.
B7
En á afviknum stað
Em
þeir komast undir eins í þrot
A
D
þá veldur ástin bensínleysi eins og skot.
G
þannig að af þessu ætti að sjást
D
A
D
að það er erfitt að skilgreina ást.
D
F#m
G
Ást, ást, ást,
A
D
Ást, ást, ást,
B7
Em
Ást, ást, ást,
A
D
Ástin er eins og hitasótt.
D
Á ýmsan hátt bregðast menn
A
D
um einn mann ég gott dæmi á.
A
D
og varð magur af ástarþrá.
B7
En svo rak hann sig á það
Em
er hann átti þá mær
A
D
að ástin verkar fitandi á þær.
G
þannig að af þessu ætti að sjást
D
A
D
að það er erfitt að skilgreina ást.
D
F#m
G
Ást, ást, ást,
A
D
Ást, ást, ást,
B7
Em
Ást, ást, ást,
A
D
Ástin er eins og hitasótt.
D
F#m
G
Ást, ást, ást,
A
D
Ást, ást, ást,
B7
Em
Ást, ást, ást,
A
D
Og afleyðingin varð léttasótt.
D
G
A
D
B7
Em
A
D
D
G
Em
A
F#m
B7
