D
Það var eitt sinn úti’í garði
Bm
Við sátum í sól og blíðu
G
A
og það var sumar við framnesveg
D
Og hún var svo ung og yndisleg, ástin mín kær
G
D
Bm
Ég elskaði hana svo ofboðslega
G
A
D
að ég var gráti nær
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Ég sagði:
Bm
Og á leiðinni upp á loftið
G
A
varð mér litið í spegilinn
D
Ég fann augu Kains hvíla á mér
G
Ég kallaði:
D
Bm
G
A
D
“Ástin, komdu veitum hvort öðru frið og styrk
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Ég sagði við hana:
Bm
Eitthvað út að ganga
G
A
þar sem enginn til okkar sér?
D
Við skulum leita að leiðinni sem liggur á heimsenda
G
D
Því heimsins ásýnd hún
Bm
G
A
D
er ill og heimsins náttúra”
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Við héldum af stað eftir Hringbraut
Bm
Og allir búnir sínu besta skarti
G
A
í borginni sem mig ól
D
Liljuhvít var höndin hennar
G
D
Bm
Og út úr borginni flýttum við för
G
A
D
og framhjá Árbænum
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Rétt fyrir utan Reykjavík
Bm
Og hún renndi þar sjónum sínum,
G
A
hún sá þar var nýtekin gröf
D
Hún fleygði sér í fang mér
G
“Ég óttast” Sagði hún:
D
Bm
G
A
D
“Ástin mín, ég óttast það sem ég sá.”
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Hún fleygði sér flemtri slegin
Bm
“Ég hræðist svo að þú hafir
G
A
í hyggju að gera mér illt”
D
“Þú átt kollgátuna” hvað ég við
G
D
Bm
Í gröfina atarna sem gróf ég í nótt
G
A
D
verður gott að fá sér blund”
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
“Stingdu mig ekki ástin mín,
Bm
Og hún sagði: “Ó, ekki myrða mig”
G
A
Á meðan ég leitaði lags
D
Ég hélt henni fastri og hnífinn
G
D
Bm
Og meðan blóðið rann oní Rauðhóla
G
A
D
ég raunamæddur og beið
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
Ég horfði á hjartað mitt deyja
Bm
“Á ég ekki að gæta minnar eigin systur,
G
A
er það ekki það sem mér ber?”
D
“Þú varst heilladísin, hamingjan mín,
G
Og ég lagði hana í gröfina,
D
Bm
gerði krossmark
G
A
D
og gekk svo hryggur á braut
G
D
Bm
G
A#dim
D
D
G
Bm
A
A#dim
