Bakpokinn

Hann ljótur er á litinn

og líka’ er striginn slitinn

þó bragðast vel hver bit inn

úr bakpokanum enn.

Á mörgum fjallatindi

í miklu frosti’ og vindi

hann var það augnaynd i

sem elska svangir menn.

Hæ, gamli pokinn góði

nú get ég þess í ljóði

að ég var mesti sóði,

sem illa fór með þig.

Ég lfól þér allt að geyma,

sem ei var eftir heima,

og ekki má því gleyma,

að aldrei sveikstu mig.

Nú gríp ég gamla malinn

og glaður held á dalinn,

því óskasteinn er falinn

við Íslands hjartarót.

Ég hlýði á lækjarniðinn

og hlusta á lóukliðinn

og finn í hjarta friðinn

við fjallsins urð og grjót.

cord-image