G
C
Am
D7
G
D7
G
C
Am
D7
G
Ég fann blóm á fögrum lækjarbala
það var blátt og heitir „Gleym mér ei“
Mér það heyrðist blíðum rómi hjala
afar hljótt við fríða álfamey.
Framar öðrum gengið enginn getur
eða gefið meir til fegurðar.
Því að blómin tala miklu betur
en þeir bestu ræðusnillingar.
Hvað var sagt í hægum mildum hljóðum?
Enginn hefur fengið við því svar.
Hvað það var í ljúfum ástar ljóðum?
Allt svo leyndardómsfullt málið var.
Hvað var blómið við sinn vin að tala
ljúfan vin er sat við tæra lind?
Þar var álfasveinninn sér að svala
og hans svipur ógleymanleg mynd.
Öll við höfum gersemi að geyma
og við geymum margan leyndardóm.
Öll við eigum hérna eina heima
fræga holtasóley þjóðarblóm.
Þetta gerir lífið dásamlegra
öll sú lofgjörð með sinn dýrðar hljóm.
Óskin er að flest hér verður fegra
allt er fagurt þar sem lifa blóm.
G
Em
Am
A7
Am7
G~B
B7
D7
G~A
C~dim7
C