Bústaðir

Þegar ýlfrandi, ærandi, skerandi þögnin

rétt fyrir þrumunnar gný

kippast við biskup og borgarstéttin

boða til fundar á ný.

Þá ryðjast rottur í holun sína

við Reykjanes blómstrar geislavirkt ský.

Biskupinn blessar þá landið í tíma

kveðjan af himnum er björt og hlý.

Undir Bústaðakirkju, bak við járnbrenndan steininn

felur sig biskup og ríkisstjórnin

Þeir horfa á forsetann, heyra ekki veinin

en hengja um háls sinn dósahnífinn.

Loftræstikerfið ber nálykt að utan

ilmsölt í nefið í byrginu finnast.

Með titrandi höndum þau þurrka af sér svitann

er loftið ekki sífellt að þynnast?

da ra ra ra, da ra ra, da ra ra, da ra ra,

da ra ra ra, da da ra ra,

Þau halda sig hólpin langt frá stöðum

sem helsprengjan er að tortíma

með dollum og dósum sem bíða í röðum

og vitna um dýrðlega tíma.

Hópurinn sest í kringum hátíðaborð

hellir úr dósum á diska.

Ef kalla má matareitrun morð

mun kaupfélagsstjórinn fá hiksta.

Þótt kjarnorkubyrgið í Bústöðum

bjargaði þeim frá sprengjum

gat enginn maður vitað um

íslenska hagsýni í dósum.

da ra ra ra, da ra ra, da ra ra, da ra ra,

da ra ra ra, da da ra ra,