Ég gekk um götu eina þar gömul stofnun var
ég horfði um stund á börnin, er léttfætt hlupu þar.
En einn var ekki í leiknum svo ég innti hann eftir því
úr himinbláum augum blindum barst mér svar við því.
Ég einskis barn er, ég einskis barn er,
endalaust myrkur er áskapað mér
Ég er einstæðingur sem engan á að,
enginn vill sjá mig, ég einskis barn er.
Fólkið velur börnin og fer með heim með sér
en engum líst víst á mig, því verð ég alltaf hér.
Það langar eflaust engan að eiga blindan son
en það er erfitt ósjáandi að eiga enga von.
Ég einskis barn er, ég einskis barn er,
endalaust myrkur er áskapað mér
Ég er einstæðingur sem engan á að,
enginn vill sjá mig, ég einskis barn er.
Ég þekki ei móðurfaðminn sem frið mér gæti veitt
né föðurhönd sem leiddi mig, því ég sé ekki neitt.
Ég vildi ég gæti dáið og dvalið himnum á
þar alsjáandi léki mér við englabörnin smá.
Ég einskis barn er, ég einskis barn er,
endalaust myrkur er áskapað mér
Ég er einstæðingur sem engan á að,
enginn vill sjá mig, ég einskis barn er.
enginn vill sjá mig, ég einsk is barn er.
E
F
B
G
A
D
A#
F#m
D#
F#
G#