C
G7
Ég langömmu á, sem að létt er í lund,
C
hún leikur á gítar hverja einustu stund.
F
Í sorg og í gleði hún syngur sitt lag,
G7
C
jafnt sumar sem vetur, jafnt nótt sem dag.
C
G7
Eitt kvöldið er kviknað í húsinu var
C
og brunaliðsbíllinn kom æðandi þar
F
og eldurinn logaði’ um glugga og göng
G7
C
sat sú gamla’ uppá þaki og spilaði’ og söng.
C
G7
Með Súðinni var hún, er sigldi’ hún í strand,
C
með síðasta skipsbátnun komst hún í land.
F
Í svellandi brimi var sjóleiðin löng
G7
C
en í skutnum sat amma og spilaði og söng.
C
G7
Eitt haustið hún gat ekki húsnæðið greitt.
C
Hún varð því að flytja, það fannst mörgum leitt.
F
Hún sat uppá bílnum þótt leið væri löng
G7
C
og látlaust hún spilaði’ á gítar og söng.
C
G7
Með kassabíl austur hún keyrði eitt sinn.
C
Úr Kömbunum valt oní urð bifreiðin.
F
Þar enduðu bílstjórans æfinnar göng
G7
C
en amma slapp lifandi’ og spilaði’ og söng.
C
G7
En nú er hún amma mín horfin á braut,
C
hún er nú losnuð frá sorgum og þraut.
F
Ég gekk eitt sinn þangað sem greftruð hún var,
G7
C
frá gröfinni ómaði gítarsins lag.
G7
F
C
