Ég man ekki neitt

Þegar leggst á mig leiðinn

og ekkert lengur gengur

ég reyni að gleyma öllu

og fara svo í frí

Já fjárbóndinn góður

hann flytur allt úr landi

því féð er jú fælið

og forðast ljósið bjart

Og er til kastanna kemur

ég kýs að muna minna

því gleymskan er glúrin

og gasa nytsöm kýr

Ég veit ekki neitt

ég man ekki neitt

ég gerð‘ ekki neitt

ekki neitt sem er le-e-e-e eitt

Já ég veit ekki neitt (nei, nei, nei, nei…)

ég man ekki neitt (nei, nei, nei, nei, nei, nei…)

ég gerð‘ ekki neitt (nei, nei, og nei, nei, nei, nei, nei…)

ekki neitt sem er le-e-e-e eitt

Já óminnishegrinn

hann er fuglinn minn

hann fær mig til að gleyma

öllu sem ég man

Ég veit ekki neitt

ég man ekki neitt

ég gerð‘ ekki neitt

ekki neitt sem er le-e-e-e eitt

Já ég veit ekki neitt

ég man ekki neitt

því ég gerð‘ ekki neitt ( nei, nei, nei, nei, nei, nei, neitt )

ekki neitt sem er le-e-e-e eitt