Ég mun bíða uns þú segir já

Æ, mig hungrar í þína ást

og ég mun bíða uns þú segir: “já”

Æ, ég á ei neitt nema skyrtu og skó

og slitið gamalt frakkagrey.

Ég sagði upp mínu starfi í gúanó

og ég stunda mína drykkju í þey.

En ég ætla mér að verða ríkur brátt

og einhverntíman þig að fá,

því mig hungrar í þína ást

og ég mun bíða uns þú segir: “já”

Er ég fyrst bar þig augum fór ég alveg í steik

og fannst ég yrði að fá þína ást.

Við skyldum rista nöfnin okkar í gamla eik

svo ég þyrfti ekki lengur að þjást.

Ég mun elta þig á röndum hvað sem leiðin er löng

enda alls ekki kominn í þröng

því mig hungrar í þína ást

og ég mun bíða uns þú segir: “já”

Er fundum okkar fyrst bar að þú ruglaðir mig,

mér fannst ég verða ungur á ný.

En það leið ekki á löngu uns ég áttaði mig

og sólin seig í hvarf bak við ský.

Það þýðir samt sem áður ekki um það að fást,

það breytir engu til eða frá.

Að mig hungrar í þína ást

og ég mun bíða uns þú segir: “já”

Ég mun bíða uns þú segir: “já” ó, já.

Ég mun bíða uns þú segir: “já”