Þið munið sjálfsagt ennþá eftir
ég einu sinni raulaði lag,
um ástina hjá okkur Gunnu,
en allt er þetta breytt í dag.
Því er við út gólfið gengum
beið fjandinn þar og fór í hana
og fastan bústað á nú þar.
Ég vil elska – ekki rífast,
Ef lokkandi ég lít á hana,
af löngum kominn er í hnút,
setur hún upp hundshaus ljótan
og heimtar að við förum út.
og er við heima aftur erum,
ekkert fær þeim venjum breytt,
snýr hún í mig breiðu baki
og bara segist vera þreytt.
Ég vil elska – ekki rífast,
en ekki er það hennar mál.
Ég vil elska – ekki rífast,
Ég vil elska – ekki rífast,
Ég vil elska – ekki rífast,
G
E7
C#
A
E
G7
F7
F#7
G#
G#7
A#
F
F#
D#
C
B
D