Ertu memm?

Með nesti og nýja skó, í næði æði ég út’úr bænum.

Ég splæsti í Hondu hró, á henni brenni ég út með sjó.

Legg landið undir dekk, ellismellur í einum grænum.

Ég aftur kikkið fékk, eftir gott blöðruhálstékk.

Ligga ligga lá, lyfin eru farin að virka.

Forðið ykkur frá, Fúsa liggur heilmikið á.

Ég léttur er á mér, því leðurdressið passaði sirka.

Veit ekkert hvert ég fer, ég rat’ ekki heim hvort eð er.

Ertu memm, ég ætla brun’ út í bláinn.

Ertu memm, það er pláss attan’ á.

Ertu memm, fyrst maður er ekki dáinn,

og ekki nema sjötíu og femm.

Merkilega hress þó ég myndi ekki eftir pillunum mínum.

En það er ekkert stress, þvagleggurinn sér til þess.

Haltu þér nú fast þú mátt faðma mig með grifflunum þínum.

Þetta líf er hendings kast svo nú er að duga eða drepast.

Ertu memm, ég ætla brun’ út í bláinn.

Ertu memm, það er pláss attan’ á.

Ertu memm, fyrst maður er ekki dáinn,

og ekki nema sjötíu og femm.

Við blásum bar’ á aldurinn, það er allur galdurinn

látum eins og unglingar.

Höldum yfir heiðina, held ég viti leiðina

annars bara endum við þar.

Ertu memm, ég ætla bruna út í buskann.

Ertu memm, það er sko pláss fyrir þig.

Ertu memm, þá kætist kallræfils tuskann

ég er ekki nema sjötíu og femm.

Ertu memm, við skulum brun’ út í bláinn.

Ertu memm, það er pláss attan á.

þessi Memphismaður er ekki dáinn

og ekki nema sjötíu og femm.

Við brunum um á sjötíu og femm.

Ohhh Ohhh.

Ohhh, Ohhh, Ohhh.