A
E
A
A
Fílarnir eru lúnir
D
A
eftir langan dag í sólinni
Esus4
E
og þeir leggjast á árbakkanum, þá munar í lúrinn.
A
Og hann klifrar upp fótinn
D
A
og upp á herðakambinn þeirra með skrúbb
E
A
og klút, Fílahirðirinn minn frá Súrín.
D
A
Og ég sit í öðrum heimi er ég horfi á þig
Esus4
E
mér fyrir hugskotssjónum nær þér kemst ég ekki.
A
D
A
Því í gegnum þetta líf hef ég gengið aftur á bak
E
A
og gert mér úr því þá allra mýkstu hlekki.
A
E
A
A
Og hvílíkt reigindjúp það var
D
A
og ótrúlegt sem opnaðist
Esus4
E
mér í augunum svörtu svo fullt af framandi blíðu.
A
Þegar leit ég til þín heillaður
D
A
og höndin mín brá á leik
E
A
í hárinu þínu svo biksvörtu og stríðu.
D
Ég var bara að leita að ævintýrum.
A
„Einn enn sem kemur og fer.“
Esus4
E
Við vorum eins og fiðrildi í nóttinni mjúku, dimmu.
A
En hörundið þitt brúna það var
D
A
mýkra en allt sem er mjúkt,
E
A
og mig hafði aldrei órað fyrir neinu svo grimmu.
A
E
A
A
Þú horfðir til mín og augun þín voru
D
A
alvarleg og spyrjandi
Esus4
E
og engan mun gastu fundið á erri og elli.
A
Og ég brosi á móti og það lifnaði kannski
D
A
líka’ í augum þér bros
E
A
og ég ljóma eins og jólatréð á Austurvelli.
D
Já, vinurinn minn fagri,
A
þú ert fjarri um sinn,
Esus4
E
meðan finnst engin önnur brú sem má þar duga.
A
Og hvernig svo sem veröldin hún
D
A
vendir sér öll og snýst,
E
A
þú verður mér samt ætið efst í huga.
A
E
A
A
Og seint um kvöldið lágum við svo
D
A
saman tveir og nörtuðum
Esus4
E
í sætklístruð hrísgrjón og Mangó á hótelinu.
A
Og ég gleymi engu, ekki fremur en
D
A
fílarnir sem þú reiðst
E
A
og við finnumst í einhverju lífi, þessu eða hinum.
D
Því ég elska þig litli hjarðsveinninni minn og
A
hörundið þitt brúnt.
Esus4
E
og í haganum ’þínum vildi ég alltaf búa.
A
því gærdagurinn er ekkert meira en
D
A
minningin og þú veist
E
A
að morgundeginum, honum er valt að trúa.
A
E
A
A
Mér fannst stundum eins og þú jafnvel
D
A
elskaðir mig svolítið
Esus4
E
en allavega gafstu það sem þú áttir.
A
Og þú grést í hljóði og tárin þín söltu
D
A
gerðu þig aftur barn
E
A
kvöddumst við hryggir og sáttir.
D
En á þeim bjarta morgni þegar
A
endirinn er vís
Esus4
E
þá uppljúkast dyr og skörð koma í múrinn.
A
Og hann stendur og breiðir út faðminn sinn að
D
A
fagna mér eins og þá
E
A
Fílahirðirinn minn frá Súrín.
A
E
A
A
E
D
Esus4
