Frostrósir

Þú komst til að kveðja í gær.

Þú kvaddir, og allt varð svo hljótt.

Á glugganum frostrósin grær.

-Ég gat ekki sofið í nótt.

Hvert andvarp frá einmanna sál,

hvert orð, sem var myndað án hljóms,

nú greinist sem gaddfreðið mál

í gervi hins lífvana blóms.

Er stormgnýrinn brýst inn í bæ

Með brimhljóð frá klettóttri strönd

– en reiðum og rjúkandi sæ

hann réttir oft ögrandi hönd

ég krýp hér og bæn mína bið,

þá bæn, sem í hjartanu er skráð:

Ó, þyrmdu’ henni, gefðu’ henni grið!

– Hver gæti mér orð þessi láð?

cord-image