Er vetrarnóttin hjúpar hauður
í húmsins dökka töfra lín
Og báran smá í hálfum hljóðum
við hamra þylur kvæðin sín.
Á vængjum drauma sálir svífa
frá sorg, er dagsins gleði fól
fyrir austan mána og vestan sól.
Þótt örlög skilji okkar leiðir
í örmum drauma hjörtun seiðir
ástin heit, sem fjötra alla brýtur
aftur tendrast von, er löngum kól.
Við stjörnu hafsins ystu ósa
í undraveldi norður ljósa
Glöð við njótum eilífs ástar yndis
fyrir austan mána og vestan sól.
Þótt örlög skilji okkar leiðir
í örmum drauma hjörtun seiðir
ástin heit, sem fjötra alla brýtur
aftur tendrast von, er löngum kól.
Við stjörnu hafsins ystu ósa
í undraveldi norður ljósa
Glöð við njótum eilífs ástar yndis
fyrir austan mána og vestan sól.
Fyrir austan mána og vestan sól.
Ab
Eb7
Fm
Eb
A7
Bbm
C7
G7
F
Db
Gm