Gæsamamma

Gæsamamma gekk af stað með gæsabörnin smáu,

niður á túni hún ætlaði að eta grösin lágu.

Þá kom hrafninn “ kra, kra, krá” kolsvartur í framan,

hann eta vildi unga smá,ekki var það gaman.

Gæsin hvæsti: “Farðu frá! þú færð ei unga mína!”

Og undir vængjum vafði smá veslingana sína.

En hrafninn krunkar: “Kelli mín, ég kroppa þig í stélið

og síðan bít ég börnin þín og brýt þau öll í mélið.

Þennan býsna ljóta leik, Lobba sá, og undur

var hún fljót að koma á kreik með kjaftinn glenntan sundur,

svarta krumma óð hún að og ætlaði að bíta,

þá fljótur krummi flaug af stað því fjarska reið var “títa”.

Þá varð Gæsamamma glöð, góð við sína krakka,

sagði: “Við skulum hó, hæ, hröð henni Lobbu þakka.

Þú hefur tíka lið mér léð, þó lítil sé það borgun,

skaltu eta okkur með okkar graut á morgun.”