Gamli Nói

Gamli Nói, gamli Nói,

guðhræddur og vís,

mikilsvirtur maður,

mörgum velviljaður.

Þótt hann drykki, þótt hann drykki,

þá samt bar hann prís.

Aldrei drakk hann, aldrei drakk hann,

of mikið í senn,

utan einu sinni

á hann trúi’ ég rynni.

Glappaskotin, glappaskotin

ganga svo til enn.

Viltu vinur, viltu vinur

vita hvar hann sat?

Borgin var hans bátur,

bústað nam réttlátur.

Herra Nói, herra Nói,

hæst á Ara   rat.