Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sælu draumur hár
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn?
Hve öll sú gleði er fyrr naut hugur minn
er orðin hljómlaus utangátta tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm
Hjá undri því, að líta lítinn fót,
í litlum skóm, og vita að heimsins grjót,
svo hart og sárt er honum fjarri enn,
og heimsins ráð sem brugga vondir menn.
Já vita eitthvað anda hér á jörð,
er ofar standi minni þakkargjörð,
í stundarei lífð eina sumarnótt.
Ó alheimsljós, ó mynd sem hverfur skjótt.
F
G
C
Em
Am
G~maj7
C7
Dm
C~E
F~G
C~maj7
G~B
Gm