E
A
O nú er það svart mar, hann er ekki eftir Bjartmar
C#m
B
þessi söngur en við syngjum hann þó.
C#m
A
B
C#m
Það var eitt sinn pía sem vildi fara að tygja
B
A
E
sig út í veröldina þó stutt væri og mjó.
E
A
E
Hún var til, hún var traust, hún var tólf.
C#m
E
Hún var góð bæði í hólf og gólf.
E
A
E
Hún var töff, hún var tælandi og tólf
C#m
en enn vantar klukkuna, enn vantar klukkuna,
A
B
E
enn vantar klukkuna kólf.
E
A
Já, það var einu sinni búlla og þar inni var þessi dúlla
C#m
B
sem augum pilta var svo banvæn fró.
C#m
A
B
C#m
En enn var þeim frá bægt og þá sem álpuðust of nálægt
B
A
E
alla bæði beit hún og sló.
E
A
E
Hún var til, hún var traust, hún var tólf.
C#m
E
Hún var heil bæði í hólf og gólf.
E
A
E
Hún var tryppi, hún var tannhvöss og tólf
C#m
en enn vantar klukkuna, enn vantar klukkuna,
A
B
E
enn vantar klukkuna kólf.
E
A
Hún hékk niðri á Skalla og þar heillaði hún þá alla
C#m
B
en svo hélt hún sína leið, númer fimm.
C#m
A
B
C#m
Þeir mændu á eftir henni með hárlokk niðrá enni
B
A
E
og hugsuðu: Verður hún ætíð svo grimm?
E
A
E
Hún var tær, hún var trygglynd og tólf,
C#m
E
hún var heit bæði í hólf og gólf.
E
A
E
Hún var trúföst og tabú og tólf
C#m
en enn vantar klukkuna, enn vantar klukkuna,
A
B
E
enn vantar klukkuna kólf.
E
A
Með blómsveig í hári kom hún aftur að ári,
C#m
B
mutatis mutandis, þú veist.
C#m
A
B
C#m
Þeir sögðu: Kætist og fagnið, hún er komin í gagnið
B
A
E
og kerfið er úr læðingi leyst.
G
En veröldin beið og vorið það leið
D
og svo kom verslunarmannahelgin.
G
Hún bjó með stelpu í tjaldi, það var stinningskaldi
A
B
B7
og hún stalst til að fá sér soldið bús í litla belginn.
E
A
Jú, og svo varð hún drukkin og sá sem keyrði trukkinn
C#m
B
spurði: Sæta, viltu í glas, viltu smá?
C#m
A
B
C#m
Hún vildi engan styggja og það virtist skást að þiggja
B
A
E
svo velmeint boð hún sagði því: Já.
E
A
Þá sagði hann: Þér ég ann mær og nú ertu orðin mannbær
C#m
B
og með þér vil ég hvíla yst sem innst.
C#m
A
B
C#m
Þú veist þú deyrð piparmey ef þetta nei þýðir nei,
B
A
E
það er því best þú mælir sem minnst.
E
A
Og hann hélt það væri rakið að hún hallaði sér á bakið,
C#m
B
í höndunum stæði hann með pálmann.
C#m
A
B
C#m
Þetta er nýtt fyrir þig en lítið mál fyrir mig,
B
A
E
nú verður manngeng kjallaraálman.
E
A
E
Þú ert þrifaleg þröng og þrettán,
C#m
E
mér finnst heldur sem hafi mig hent lán.
E
A
E
Þú ert þrifalega, þröng og þrettán.
C#m
Honum fannst þetta notalegt, fannst þetta notalegt,
A
B
E
notalegt og bara nett lán.
G
Það var sárt og það blæddi og það flæddi og flæddi
D
og þá fór hann en þó renndi hann upp fyrst.
G
Hún liggur og grætur, svo læðist hún á fætur
A
B
B7
og lætur engan vita hvað það er sem hún hefur misst.
E
A
Það skyldi engin dama sem ekki er bara sama
C#m
B
um allt taka séns af því tagi.
C#m
A
B
C#m
Því þessir drengir yfirleitt þeir hugsa aðeins um eitt
B
A
E
og þeim finnst öll meðul barasta í lagi.
E
A
E
Hún var þæg, hún var þýð, hún var þrettán,
C#m
E
er því lauk varð hún leið, hún varð létt dán.
E
A
E
Hún var þögul og þunglynd og þrettán,
C#m
henni fannst þetta í rauninni, fannst þetta í rauninni,
A
B
E
í rauninni rétt bara og slétt smán.
E
A
E
Hún var þæg, hún var þýð, hún var þrettán,
C#m
E
er því lauk varð hún leið, hún varð létt dán.
E
A
E
Hún var þögul og þunglynd og þrettán,
C#m
henni fannst þetta í rauninni, í rauninni, í rauninni,
A
B
E
í rauninni rétt bara og slétt smán.
D
C#m
B7
A
G
E
B
