Láttu mig gleyma

Láttu mig muna, hvar ég var í gær.

Láttu mig muna,       alfaðir kær.

Láttu mig gleyma, hvar ég er.

Ég sofnaði heim –         a,     en     vaknaði hér.

“Við hlið mér er kona, ef vel er að gáð.

Og ég bara vona,       að hún vakni ekki í bráð.

Ég hefi aldrei, áður séð þessar tær.

Var ég allsgáð –         ur     er ég háttaði í gær?

Hvar var hann, hvar er hann,

hvert fer hann og hver er hann þessi Cavaler.

Er hann kannski að rumska núna undir sænginni hjá þér.

Er hann að gleyma, hvort hann er heima,

eða að heiman frá sjálf –        um      sér.

Nei sjáið hann er vaknaður

og núna vill hann ólmur fara á ró   ….   lið.

Það vantar einhver ráð til þess að

halda þessum nátthrafni við bólið.

Hvar var hann, hvar er hann,

hvert fer hann og hver er hann þessi Cavaler.

Er hann kannski að rumska núna undir sænginni hjá þér.

Er hann að gleyma, hvort hann er heima,

eða að heiman frá sjálf –        um      sér.