Einn á kyrrlátu kveldi kenni ég barnslega þrá
eftir vissu, friði og fegurð og án feigðar heim að sjá.
Meðan hægt leggst húm yfir sæinn, hljóðna götunnar sköll
því að börnin ganga brátt til hvílu,
burtu hróp þeirra öll og köll.
Ávallt þráum við ást og hlýju,
ungra sem gamalla þörf sú er brýn.
Aukum kærleikans afl að nýju, það ósk er mín.
Ávallt þráum við ást og hlýju,
ungra sem gamalla þörf sú er brýn.
Aukum kærleikans afl að nýju, það ósk er mín.
Ég á dýrlegan draum, draum um veraldar ást,
ugglaust gæti hvert barn fest sinn blund.
Að því gefa skalt gaum, gjarnan saklausir þjást.
Mörg í lífinu stríðandi er stund.
Einn á kyrrlátu kveldi, kenni þó uggs í sál.
Mun sú friðsæld ætíð endast, erjur jafnvel kveikja bál?
Mér finnst þögnin æpa af angist, ótti í bárunnar klið.
Þó að sífellt hræðumst svik og ágirnd
saman biðjum við um frið.
Ávallt þráum við ást og hlýju,
ungra sem gamalla þörf sú er brýn.
Aukum kærleikans afl að nýju, það ósk er mín.
Ávallt þráum við ást og hlýju,
ungra sem gamalla þörf sú er brýn.
Aukum kærleikans afl að nýju, það ósk er mín.
Dm
C~E
F
C
C~dim7
Dm
G
C
C~dim7
Dm
Eb
C~dim7
F
G
Dm
C
Bb
Am
C~Bb
C~G
C~A
C~E