Það var eitt sinn snót með fiman fót.
Sem flýtti sér á stefnumót
Sumaraftan síð er sólin blíð
Til svefns var gengin bak við Löng u hlíð
Hún sína ást í grænu grasi fól
Á þeirri nóttu í leiftrum hún leit
Öll lífsins æðstu fyrirheit.
En tíminn leið og grasið græna kól.
Sem greri á Ljúf lingshól
E
Amaj7
D
A
C
B7
Am
F~7
Bm
Esus4
B
C~m
Bm7
E7