Logn og kyrrð

Esjan er falleg fjólublá að sjá,

flóinn er spegill sem hún horfir á.

Logn og snjórinn sveif á ha- f- ið.

Í brjóstinu mínu bærist þrá,

upplýst borgin er falleg að sjá.

Kyrrð og snjór fellur á fol du.

Mávurinn situr sæll uppi á stein

sjáðu líka Þröstinn sem kúrir á grein.

Kvöld og snjór fellur á fol du.

Börnin mín bíða eftir jólasvein,

augun þau ljóma heilög og hrein.

Kvöld og snjórinn kyssir dr- au- ma.

Í ofninum mallar ástarinnar glóð,

sinu í haga nagar hestastóð.

Kyrrð og jólin kyssa lí- f- ið.

Við borðið sitja börnin svo góð,

brosir mamma sæl og rjóð.

Kvöld og jólin faðma jör ði na.

cord-image