Má Ég Pússa Regnbogann?

Og stundin var, eins og eftir pöntun,

Við dóttir mín á heimleið, sem var orðin nokkuð löng.

Að barna sið, hún spurði um eitt og annað,

Og óvænt kom þá spurningin svo að hjartað kipptist við.

Er komum við til himna má ég snerta stjörnurnar?

Förum við bara í heimsókn, eða til að búa    þar?

Má ég kyssa ömmu og afa? Fæ ég englavængi tvo?

Villguð kannski fá pínulítinn engil

Til að pússa regnbogann.

Ég segi satt, ég ók þar út í kantinn,

Og sat um stund og þerraði af augum mínum tár.

Ég sagði, Guð besta gjöfin þín blessað barnið

Og blessað veri sakleysið sem kveikir von í sál.

Er komum við til himna má ég snerta stjörnurnar?

Förum við bara í heimsókn, eða til að búa    þar?

Má ég kyssa ömmu og afa? Fæ ég englavængi tvo?

Villguð kannski fá pínulítinn engil

Til að pússa regnbogann.

Ég hugsaði um það kvöldið allt og hjartað mitt það söng,

Ég bað við rúmið hennar og bænin var ei löng.

Guð er ég kem ég upp til himna má ég snerta stjörnunar?

Ég vil ekki koma í heimsókn, heldur til að búa    þar.

Hitta fjölskyldu og vini og frelsara minn að    sjá

Og herra, get ég orðið svona engill

Sem annast regnbogann?

Mmmmmmm, má égpússa regnbogann.