Mamma tekur slátur

Sérðu litla lambið

sem að leikur sér á mó,

í værukærum vinahópi,

vellíðan og ró.

Litlu hvítu krullurnar,

já kápan mjúk og hlý,

segja mínu hjarta;

hver er sætastur.

Út um græna grundu

eru gæðaskinn að leik.

Þau hoppa og skoppa fim á fæti,

frjáls og hvergi smeyk.

Hér engar eru ógnir,

bara unaðsreitarball

og gleðitónar óma;

ég er sætastur.

En mamma tekur slátur,

mamma gerir það.

Mamma tekur slátur,

elsku litla sæta fjallalam  bið mitt.

Undarlegir smalamenn finnast hérna enn,

sem að vilja litlum lömbum bjarga og farga í senn.

Hvernig væri að stöðva þennan hörmungarhildarleik,

áður en, elsku besta mamma, þetta fer í steik.

Komdu snöggvast krúttið mitt

því klappa þér ég vil.

Tínast fram í tóttir mínar

tárin, hér um bil.

Stóra kallið kemur brátt

og kveðjustundin sár.

En mamma skilur aldrei

hver er sætastur.

Því mamma tekur slátur,

mamma gerir það.

Mamma tekur slátur,

elsku litla sæta fjallalam  bið mitt.

Því mamma tekur slátur,

mamma gerir það.

Mamma tekur slátur,

elsku litla sæta fjallalam  bið mitt.