Mannelska Maja

Mannelska Maja, merkilegt stelpuskinn.

Jafningja fáa, átti sér auminginn.

Svolítið sein og sljó, samt var besta grey.

En mannelska Maja átt´í mesta basil, með að segja nei.

Mannelska Maja, margt hefur skrítið séð,

Allskonar gæjum (hún) eytt hefur stundum með,

Einn var ör og hress, en annar bljúgur grét.

Og Maja hlustaði á mjúku orðin og Maja undan lét.

Mannelska Maja, já margt er um hana sagt.

Þeir kjafta líka sem hefur hún sér við hjarta lagt.

Margur í myrkri skaust, maður á hennar fund.

Sem til átti í björtu að ausa hana rógi og níð á alla lund.

Mannelska Maja, misjafnt víst hefur reynt.

En drauminn sinn dýra djúpt sér í hjarta geymt.

Átt hefur alla tíð óskir um góðan mann,

Og neitar engum því einhver þeirra er kannski einmitt hann.

Mannelska Maja, já margt er um hana sagt.

Þeir kjafta líka sem hefur hún sér við hjarta lagt.

Margur í myrkri skaust, maður á hennar fund.

Sem til átti í björtu að ausa hana rógi og níð á alla lund.