Það var einu sinni bóndi sem átti hænsnabú
Og ær og hest og kött og gæs og líka eina kú.
En eina dimma vetrarnótt þau sváfu’öll sætt og rótt
Er svartur grimmur minkur læddist þangað ofur hljótt.
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Haninn galaði gaggala gó,
En bóndinn svaf og hanagreyið hágrét, auminginn
Er horfði hann upp á minkinn elta pútuhópinn sinn.
En kisa litla sem að þarna kúrði undir vegg
Hverft var við og hrökk upp er í hausinn fékk hún egg.
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Haninn galaði gaggala gó,
En bóndinn vaknaði ekki og haninn var nú orðinn ær.
Hinn illi og ljóti minkur hafði étið hænur tvær.
Nú skrækti hann á bóndans hjálp og rámur æpti: Ræs
Þá rumskaði í næsta kofa gömul syfjuð gæs.
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Gæsin gargaði bra, bra, bra,
Haninn galaði gaggala gó,
Og gæsin sem að átti unga lítinn þar
Ekki leist á blikuna að hlusta’ á púturnar.
Hún vonda minkinn hræddist og veinaði um stund,
Og vakti með því kúna sem þar tók sinn fegurðarblund.
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Gæsin gargaði bra, bra, bra,
Kýrin baulaði mö, mö, mö,
Haninn galaði gaggala gó,
Og beljugreyið hræddist við að heyra óhljóðin
Í hænunum og reyndi að vekja bola, manninn sinn
En bolinn sagði argur og hann hristi hornin sín
„Hvaða bölvuð læti eru þetta kerling mín?“
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Gæsin gargaði bra, bra, bra,
Kýrin baulaði mö, mö, mö,
Haninn galaði gaggala gó,
Og bolinn varð mjög úrillur og bölvaði mjög hátt:
„Bannsett læti eru þetta hér um miðja nátt.
Það verður strax að stöðva þetta villta hænugeim.
Nú vek ég hundinn svo ég fái svefnfrið fyrir þeim.“
Hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Gæsin gargaði bra, bra, bra,
Kýrin baulaði mö, mö, mö,
Og vakti með því hundinn.
Hundurinn gelti voff, voff, voff,
Haninn galaði gaggala gó,
Nú vaknaði loksins bóndinn því að hundurinn gelti hátt
Og hljóp beint út með byssuna og náði minknum brátt.
Svo skaut hann minkinn ljóta og gekk svo heim með hann
Og húsfreyjuna vakti og sagði: „Sjáðu hvað ég fann!”
Því hænurnar æptu gogg, gogg, gó.
Gæsin gargaði bra, bra, bra,
Kýrin baulaði mö, mö, mö,
Og vakti með því hundinn.
Hundurinn gelti voff, voff, voff,
Haninn galaði gaggala gó,
og bóndakonan hæ, hæ, hæ,