Em
G
A
Am
Nú ætla ég að syngja ykkur lítið fallegt ljóð
Em
G
B7
um ljúfan dreng sem fallinn er nú frá,
Em
G
A
Am
um dreng sem átti sorgir en ávallt samt þó stóð
Em
B7
Em
sperrtur þó að sitthvað gengi á.
Em
G
A
Am
Í kofaskrifli bjó hann, sem lítinn veitti yl,
Em
G
B7
svo andvaka á nóttum oft hann lá.
Em
G
A
Am
Þá Portúgal hann teygaði, það gerði ekkert til,
Em
B7
Em
það tókst með honum yl í sig að fá.
D
Em
Þið þekktuð þennan mann, þið alloft sáuð hann.
B7
Em
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Em
G
A
Am
Börnum var hann góður, en sum þó hræddust hann,
Em
G
B7
þau hæddu hann og gerðu að honum gys.
Em
G
A
Am
Þau þekktu ei, litlu greyin, þennan mæta mann,
Em
B7
Em
margt er það sem börnin fara á mis.
D
Em
Þið þekktuð þennan mann, þið alloft sáuð hann.
B7
Em
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Em
G
A
Am
Munið þið að dæma ei eftir útlitinu menn,
Em
G
B7
en ýmsum yfir þessa hluti sést.
Em
G
A
Am
En til er það að flagð er undir fögru skinni enn,
Em
B7
Em
fegurðin að innan þykir best.
D
Em
Þið þekktuð þennan mann, þið alloft sáuð hann.
B7
Em
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Em
G
A
Am
Nú ljóðið er á enda um þennan sómasvein,
Em
G
B7
sem að þráði brennivín og sæ.
Em
G
A
Am
Hann liggur nú á kistubotni og lúin hvílir bein
Em
B7
Em
í öskuhrúgu í Vestmannaeyjabæ.
D
Em
Þið þekktuð þennan mann, þið alloft sáuð hann.
B7
Em
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
D
Em
Þið þekktuð þennan mann, þið alloft sáuð hann.
B7
E
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Em
A
B7
Am
G
D
E
