A
E7
Stína var lítil stúlka í sveit,
A
stækkaði óðum blómleg og heit.
D
Hún fór að vinna, varð margt að gera,
E
E7
lærði að spinna, látum það vera.
A
E7
Svo var hún úti sumar og haust,
A
svona var lífið strit endalaust.
D
Samt gat hún Stína söngvana sína
A
E7
A
sungið með hárri raust.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
E
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
A
E7
Gaman fannst Sínu’ að glettast við pilt,
A
gaf hún þeim auga, var oftast stillt.
D
Svo sá hún Stjána, það vakti þrána,
E
E7
hann kom á Grána út yfir ána.
A
E7
Sæl var hún Stína saklaus og hraust,
A
svo fór hann burtu koldimmt um haust,
D
samt gat hún Stína söngvana sína
A
E7
A
sungið með hárri raust.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
E
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
A
E7
Nú er hún Stína gömul og grá,
A
getur þó skemmt sér dansleikjum á,
D
situr hún róleg, horfir á hina
E
E7
hreyfast í takt við dansmúsíkina.
A
E7
Alltaf er Stína ánægð og hraust,
A
aldrei finnst henni neitt tilgangslaust.
D
Enn getur Stína söngvana sína
A
E7
A
sungið með hárri raust.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
E
A
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér.
F#m
Bm
E
Gott er að vera léttur í lund,
E7
A
lofa skal hverja ánægjustund.
A
E7
F#m
E
Bm
D
