Ó borg, mín borg ( einfaldari útgáfa )

Ó, borg mín, borg, ég lofa ljóst þín stræti,

þín lágu hús og allt, sem fyrir ber.

Og þótt svo tárið oft minn vanga væti,

er von mín einatt, einatt bundin þér.

Og hversu, sem að aðrir í þig narta,

þig eðla borg, sem forðum prýddir mig,

svo blítt, svo blítt, sem barnsins unga hjarta,

er brjóst mitt fullt af minningum um þig.

Um síð, um síð ég kem og krýp þér aumur

og kyssi jafnvel hörðu stræti þín.

Því af þér fæddist lífs míns ljósi draumur,

eitt lítið barn og það var ástin mín.

Ó, borg mín, borg,