Poppstjarnan

Í kvöld hann á að fara á stóra sviðið

hann ferðast bara á fyrsta klassa

á bak við sviðið bíður lítil stúlka

með falsað  an   passa.

Hér kemur hann klæddur í silki,

tjásuklipptur með kókaín í hylki,

firrtur raunveruleikanum, týndur

stjörnukomplex, píndur.

Þeir búa til sextákn, poppstjörnur

sem klæðast glimmer á sviði og vaða reyk

hann vill ekkert skilja, hann vill ekkert sjá

hann er í   stjörnu  leik.

Að morgni eftir nautnanótt hann vaknar

í lofti hanga hrímgrá tóbaksský

örvandi lyf í sig hakkar

til að   komast buxurnar í.

Náhvítur með bláa bauga

spegillinn er hans stóra synd

sannleikanum gefur illt auga

því poppstjarnan er blind,

því poppstjarnan er blind,

því að poppstjarnan er blind.