A
E
A
Rababara-Rúna,
A
D
E
Rababara-Rúna, aaaaa
A
Rababara-Rúna,
D
Rababara-Rúna,
A
Rababara-Rúna,
E
A
D
A
rosa pía er hún.
A
Hún er spengileg og mögur,
A7
D
nístingsköld en fögur.
A
Ég hef aldrei frétt hún hafi
E
reynt að koma strákum til.
A
Sjaldan sést hún masa
A7
D
en með aðra hönd í vasa
A
sést hún upp’ á Hlemm’ að éta
E
A
D
A
rabbarbara upp við þil.
A
Þarn’ er hún Rabarbara-Rúna.
D
Sjá þarna er hún, Rabarbara-Rúna
A
Rabarbara-Rúna,
E
A
D
A
rosa pía er hún.
A
Margir strákar reyna
A7
D
að komast yfir meyna
A
en hún virðist ekki kæra sig um
E
daður eða kossaflens.
A
Ekki skortir hana kraftinn
A7
D
og hún gefur þeim á kjaftinn
A
sem of nærgöngulir gerast,
E
A
D
A
því hún gefur ekki neinum séns.
A
Þarn’ er hún Rabarbara-Rúna.
D
Sjá þarna er hún, Rabarbara-Rúna
A
Rabarbara-Rúna,
E
A
D
A
rosa pía er hún.
A
A7
D
A
E
A
D
A
A
Ég skal gefa mér tíma.
A
D
Mig skal leggja í líma
A
til að bræða þennan ís sem hún
E7
brynjar sig í sífellu með.
A
Ekki fyrir mig ég set það
A7
D
og ég veit ég get það,
A
því af ástríðum hún brennur
E
A
D
A
þó að henni sé það þvert um geð.
A
Rababara-Rúna,
D
Rababara-Rúna,
A
Rababara-Rúna,
E
A
rosa pía er hún.
A
ég skal ná þér.
D
Rabarbara-Rúna,
A
Rababara-Rúna,
E
A
D
A
rosa pía er hún.
A
Rababara-Rúna, – ég skal ná þér.
D
Rababara-Rúna,
A
Rababara-Rúna,
E
A
rosa pía er hún.
A
E
A7
D
E7
