Ég fór á kábojamynd í gær,
spennan var gífurleg, ég varð ær.
Af spennu‘ og hrifningu‘ allur salurinn þagði,
þegar aðal í myndinni kom inn og sagði:
„Ég er Roy Rogers, ég er sætur og klár,
bún’ að vera í þessum bransa í sautján ár.
Ég eltist við bófa og ræningja
og kem þeim í hendur á fógeta“.
„Ég er baldinn, ég er með bófa flokk,
ég brýst inn í banka og svoleiðs nokk,
rupla’ og ræni út um allar trissur
roast beef og remúlaði, folöld og hryssur.
Skýt þig í bakið er burtu ferðu“.
„Ég er indjáni, brúnn og graður,
ég er líka buisness maður,
sker af þeim skallann, þurrka og herði
og sel þeim hann aftur á uppsprengdu verði“.
Leikurinn gerist í litlum bæ
þar sem lögum og reglum er kastað á glæ.
Þeir reyndu að fá Roy til að róa liðið,
ribbaldaforinginn stóð við hliðið.
„Hvaðan man ég eftir þessu fési,
þetta er þó ekki’ hann Eitur-Pési?“
„Jú, sá er maðurinn, manstu’ eftir mér?“
„Já, hvort ég man, hvað ertu’ að gera hér?“
„Ég er að plana með glænýtt plott,
ég póstvagninn ræni og þéna flott“.
„Hvað ef ég reyni að stoppa það?“
„Mér þætti gaman að sjá það“.
T – bóne, T – bóne, T – bóne steik
„Við erum þrjátíu, þú ert einn,
þú verður drepinn ungi sveinn“.
„Þú getur ekkert nema rifið kjaft“.
„Nú skalt og þý þitt úr bænum flýja
ella verða gataður sem mjólkursía“.
„Þú veist að ég er fljótastur með framhleypuna“.
„En ég er miklu flinkari með harmonikkuna“.
Nú kom hlé svo ég fékk mér smók,
saltað poppkorn og kalda kók.
Svo þegar ég kom aftur inn
var Roy kominn heim á búgarðinn.
„Hér er ég kominn til að skipta um föt,
þessi eru skítug og alls staðar göt.
Ég ætla’ að fara í sturtu’ og vera snöggur að“.
shhh – „þetta var mjög snöggt bað!“
„Stúlkan sem þú lofaðir að trúlofast“.
„Þú hefur breyst, þetta er engin mynd“.
„Er ég eitthvað kindarleg?“ „Nei eins og kind“.
„Roy, finnurðu ekki nýju lyktina af mér?“
„Þetta er ekki lyktin sem er alltaf af þér“.
„Nei, þessi nýja hún er fyrirtak“.
„Hvað er hún kölluð?“ „Ammoníak“.
„Ég játa það fyrir þér hér og nú
ég kvenmann vil fá og hana nú“.
„Hættu að tauta og trúlofastu mér“.
„En ég á engan hring í nefið á þér“.
„Nú verð ég að finna’ hann Eitur-Pésa,
þýðir ekki’ að sitja heima og lesa.
Þú kemur með mér, leiðin er greið“.
„Er þetta langt?“ – „Nei, svona daglöng leið“.
„Þá erum við loks á áfangastað,
Pési og þeir vita ekkert um það.
Hér er planið, það er ekki beisið,
ég læðist inn, en þú umkringir pleisið“.
„Hér er byssan“. – „Ég þarf ekki byssu,
ég er búinn að segja þér, ég geri aldrei skyssu“.
„Ég vona’ að þeir bindi’ ekki á þig hnút“.
„Þú skalt bara telja þegar ég hendi þeim út“.