D
A7
D
Kveð ég um konu og mann
G
B7
Em
og konan hún eldaði og spann
A7
D
en karl hann var fróður
G
E
um fornaldargróður
D
A7
D
kveð ég um hana og hann.
D
A7
D
Og bóndadóttir hún dró
G
B7
Em
einn dáindis þyrskling úr sjó
A7
D
hún setti hann í pottinn
G
E
sótti svo þvottinn
D
A7
D
og loks sagði hún: nú er það nóg.
D
G
Þau lifðu í sátt
D
og samlyndi og trú
G
á sauðkindina
D
A7
A7sus
A5
A7
og heilaga jómfrú
D
A7
D
Og kötturinn Meyvant – fann mús
G
B7
Em
í meisnum og bauð henni dús
A7
D
þau ræddu um fólsku
G
E
Frakka á pólsku
D
A7
D
og dreyptu á norðlenskum djús
D
A7
D
Og kindin hún kveinaði hátt
G
B7
Em
svo klerkur hann brotnaði í smátt
A7
D
en þeir límdu hann saman
G
E
og þótti það gaman
D
A7
D
honum fannst gamanið grátt
D
G
Þau lifðu í sátt
D
og samlyndi og trú
G
á sauðkindina
D
A7
A7sus
A5
A7
og heilaga jómfrú
D
A7
D
Í haga var Búkolla á beit
G
B7
Em
og brennandi vorsólin skeit
A7
D
og hundurinn eltist
G
E
við hænuna og geltist
D
A7
D
í haga var Búkolla og hún beit
D
A7
D
Og nautið hét Hálfdán og hló
G
B7
Em
að húsfreyju þegar hún dó
A7
D
því þótti ekki klerkur
G
E
þesslega merkur
D
A7
D
en nautið hét Hálfdán sem hló
D
G
Þau lifðu í sátt
D
og samlyndi og trú
G
á sauðkindina
D
A7
A7sus
A5
A7
og heilaga jómfrú
D
A7
D
Nei nautið hét Hálfdán og hlóð
G
B7
Em
á húsfreyju lof sem hún stóð
A7
D
uppi út í hlöðu
G
E
nær hulin í töðu
D
A7
D
úr vitunum vætlaði blóð
D
A7
D
Og bóndasonurinn sá
G
B7
Em
einn sjórekinn mannsfót og brá
A7
D
á flótta hann lagði
G
E
en fóturinn sagði
D
A7
D
sonur minn segðu ekki frá
D
G
Þau lifðu í sátt
D
og samlyndi og trú
G
á sauðkindina
D
A7
A7sus
A5
A7
og heilaga jómfrú
D
A7
D
Kveð ég um konu og mann
G
B7
Em
og konan hún eldaði og spann
A7
D
en karl hann var fróður
G
E
um fornaldargróður
D
A7
D
kveð ég um hana og hann.
A5
D
G
A7
Em
E
B7
