F
F~A
A~
C
F
F
F~A
A~
Gm
Sjálfsagt hafa sumir fengið sumarkaupið greitt
C
F
en þeir sem eru minni máttar mega sín aldrei neitt
F~A
A~
Gm
Nú er illt í ári og ekki bein úr sjó
C
F
kominn kaldur vetur sem kyngir niður snjó.
F
F~A
A~
Mokið, (mokið), mokið, (mokið)
C
F
mokið meiri snjó
F
F~A
A~
Mokið, (mokið), mokið, (mokið)
C
F
mokið meiri snjó
F
F~A
A~
Gm
Eins og allir vita hafa atvinnulausir menn
C
F
leitað á náðir bæjarins og leita þangað enn
F~A
A~
Gm
Bærinn aumkast yfir þá sem ekki hafa nóg
C
F
og bæjarstjórinn segir með borgaralegri ró:
F
F~A
A~
Mokið, (já, mokið), mokið, (mokið)
C
F
mokið meiri snjó
F
F~A
A~
Mokið, (mokið), mokið, (já, mokið)
C
F
mokið meiri snjó
F
F~A
A~
Gm
Sé bankastjórinn beðinn um björg í þungri raun
C
F
þá segir hann að bærinn borgi bestu vinnulaun
F~A
A~
Gm
Alltaf snjói og alltaf sé atvinna meiri en nóg
C
F
strýkur bankaseðla sína og segir með kaldri ró.
F
F~A
A~
Mokið, (aha, mokið), mokið, (moka)
C
F
mokið meiri snjó
F
F~A
A~
Mokið, (mokiði), mokið, (já, moka)
C
F
mokið meiri snjó
G
G
G~B
C
Am
Eilíft iðjuleysi er allra þyngsta raun
D
G
Enda nóg um atvinnu þó engin fái laun
G~B
C
Am
Bæjarstjórinn stýrir þessu stéttarmokstri vel
D
G
er moka moka moka moka og moka sig í hel.
G
G~B
C
Mokið, (mokið), mokið, (mokið)
D
G
mokið meiri snjó
G
G~B
C
Mokið, (mokið), mokið, (mokið)
D
G
mokið meiri snjó
Gm
D
G
A~
F
G~B
Am
C
F~A
