Stafróf ástarinnar

Hún    Gunna    vildi ei neitt

með     Nonna hafa,

og Nonn – i    var sá klaufi

að        Gunna hló

og því tók hann það ráð að reyna að stafa

á rósamáli það,

sem innst í hugarfylgsnum bjó.

A merkir atlot þín

B    merkir brosin þín,

D þú sért dá –    samlegt fljóð.

E elsku eldinn þinn,

F fagra faðminn þinn,

G þinna gullnu lokka flóð.

H merkir hlátraþrá,

Í    ljósa      íturbrá,

J merkir já –     yrðin      hljóð.

K merkir kossabál,

L ljúfust leyndarmál,

M merkir mey, sem er góð.

N,     O,      P,   Q

þú engin er    sem     þú.

R,     S,      T,   Ú,

engin skilur staf – rófið sem     þú.

V merkir von og heit,

X það sem enginn veit,

Ý, Z, Þ,     Æ og      Ö,

það mundi létta lund,

ef læsum stund og stund

allt staf – róf – ið     sam –      an, við      tvö.