Stúlkan sem hvarf inn í vorið

Kvöld eitt kom að mér

Kona með ljóst hár.

Hún tældi mig, blekkti mig, ginnti mig.

út í nóttina í kringum sig.

Og hugfanginn elti é   g,

glóandi lokk sem lýsti í rökk  rin  u.

Ég þráði að snerta hárið og fang   a

sama hversu langt ég yrði að gang   a.

Ég hljóp og hljóp hratt

hægri vinstri datt.

Hún tældi mig, blekkti mig, ginnti mig.

Út í nóttina í kringum sig.

og dolfallinn elti é   g

sindrandi hár hennar í    húm  inu  .

Sama hvernig ég hljóp færðist hún undan.

og endalaust blasti við myrkrið framundan.

og ég þráði að snerta hárið og fang   a

sama hversu langt ég yrði að ganga.

Kvöld eitt kom að mér

Kona með ljóst hár.

Hún tældi mig, blekkti mig, ginnti mig.

út í nóttina í kringum sig.

Og ástfanginn elti ég

blikandi hár hennar í myrkrinu.

Sama hvernig ég hljóp færðist hún undan

og endalaust blasti við myrkrið framundan.

En ég þráði að snerta hárið og fang   a

sama hversu langt ég yrði að gan   ga.

Hún hljóp á brott frá mér og greikkaði spor   ið

uns hún að fullu hvarf inn í nývaknað     vorið.